‘U moet even een rood mandje gebruiken,’ zeg ik tegen één van de bezoekers van de Bruna. Ik ben buiten aan het wachten op mijn nicht die binnen een cadeautje aan het kopen is. Zelf heb ik niets nodig, dus ik wacht netjes buiten. ‘Oh, dankjewel!’, knikt deze meneer mij vriendelijk toe. Het is één van de typische gebeurtenissen in dit corona-tijdperk. Ook jij kent vast wel van dit soort momenten!

Net even anders
Wat dat betreft leven we in een bijzondere tijd. Dingen die super normaal zijn, gaan nu net even anders. Als ik boodschappen wil doen, moet ik buiten wachten op een winkelwagentje, zodat er niet teveel mensen binnen zijn. Ik kan niet met mijn zussen of vriendinnen afspreken. En zelfs op mijn werk in het revalidatiecentrum gaat het over bijna niets anders dan de corona-perikelen. Soms word ik daar wel een beetje moe van…

Verbondenheid
Maar ondanks alles ben ik gaan merken dat de coronacrisis ook iets bijzonders met zich mee brengt. Er ontstaat een soort verbroedering, want we zitten met z’n allen in het zelfde schuitje. Velen van ons moeten thuis studeren en werken. Ook het reizen met de trein is een stuk minder vanzelfsprekend dan het voorheen was, want die rijdt niet zo vaak meer. En als ik iets kleins in een winkel wil halen, stuit ik op een rij mensen voor de ingang. Stiekem voel ik me dan eventjes verbonden met de mensen met wie ik samen sta te wachten.

Niet alleen in de maatschappij merk ik meer verbondenheid. Maar ook met jullie, mijn broers en zussen in Christus. Jullie hebben vast gemerkt dat in christelijk Nederland de corona-crisis ook niet onopgemerkt blijft. Er zijn op mijn telefoon vele gebedsoproepen via Facebook, Instagram en Whatsapp langskomen. Ik ben uitgenodigd voor novenen en rozenkransengebeden, maar ook het zingen van een lofprijs-lied of het opsteken van een kaarsje.

Intimiteit
Thuis merk ik dat het vieren van de H. Mis eveneens voor een speciale verbondenheid zorgt. Jullie weten natuurlijk allemaal dat we fysiek niet meer naar H. Mis kunnen. Ik vind dat heel jammer… Maar met mijn gezin hebben wij dit opgelost door samen naar de tv-mis te kijken. Totaal anders natuurlijk en toch merk ik dat het een bijzonder moment in de week is. Ik ervaar op een nieuwe manier een soort intimiteit met mijn ouders en zussen door zo samen de H. Mis te vieren in onze woonkamer. Misschien herkennen jullie dit ook wel?

Paus Franciscus
Bovenal voel ik mij het meest verbonden met onze christelijke broers en zussen door onze Paus Franciscus. Zijn initiatieven zijn zo bijzonder waardevol! Zo riep hij ons afgelopen woensdag op om met alle christenen samen, protestant en katholiek, het Onze Vader te bidden. Wij baden tot onze gezamenlijke Vader voor hoop, troost en genezing in deze moeilijke tijd. Maar ook de gebedsdienst afgelopen vrijdag was een heel speciaal moment. De Paus sprak tot de wereld en tot ons en wij baden samen met hem. De zegen voor de stad en de wereld met Jezus in de geconsecreerde hostie was natuurlijk het hoogtepunt (Urbi et Orbi). Wat voelde ik mij verbonden met al die anderen over de gehele wereld die samen met mij strijden tegen het virus!

Op deze plek wil ik jullie vragen de hoop niet te verliezen. Zoals de Paus sprak in zijn preek van afgelopen vrijdag: ‘Jezus is opgestaan en leeft naast ons.’ Laten we met deze zekerheid naar Pasen toeleven. Laat dit onze steun zijn in deze moeilijke periode. Ik blijf met jullie verbonden in gebed, zodat: wij ‘allen één zijn’ (Joh. 17: 21). Sterkte en Gods Zegen!

 

Wil je op de hoogte blijven?

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs, evenementen en ander nieuws aangaande het project? Vul dan je e-mail in, en je ontvangt een wekelijkse update met alle nieuwtjes! 

Je gegevens zijn veilig en worden niet aan derden bekend gemaakt.

Geabonneerd - kijk uit naar de bevestigingsmail!