Paulus trok door het land om overal waar hij kwam het woord van God te verkondigen en mensen te bekeren tot het Christendom. Overal stichtte hij nieuwe gemeentes.
Het begon vaak met een klein groepje en dat kleine groepje groeide. Paulus vertrok ook in dit verhaal weer naar een nieuwe stad, namelijk Filippi. Hij ging daar met zijn leerlingen naar een gebedshuis dat een beetje buiten de stad lag en trof er een aantal vrouwen aan. Een van hen was Lydia, niet bepaald een doorsnee vrouw in die tijd. Ze was namelijk een zakenvrouw. Ze had een carrière in purperhandel. Purper was een dure stof, dus ongetwijfeld was ze niet arm. Ze had een goede baan en had hoogstwaarschijnlijk ‘alles wat haar hartje begeerde’. Tóch was ze in het gebedshuis te vinden. Ze was, zoals in de Bijbel staat, een ‘godvrezende’ vrouw. En zo kwam Paulus met haar in aanraking. Hij vertelde Lydia over de Christus die voor ons gestorven en verrezen is, toen opende God haar hart en liet ze zich dopen.
Ja, God opende haar hart, dat kunnen we niet zelf doen of niemand anders dan God kan dat voor ons doen. Maar, ze zocht wel zélf de plek op waar dat kon gebeuren en ze maakte tijd vrij voor God. Ondanks haar drukke baan en drukke leven, had ze het niet te druk om zich even terug te trekken om haar hart tot God te richten. En zo gaf ze God de ruimte om haar hart te openen voor Zijn boodschap.
Dus hoe druk we ook zijn, het is ontzettend belangrijk om altijd eventjes onze tijd aan Hem te geven, zodat Hij ons hart kan openen voor Zijn roepstem!
Deze Bijbelpassage is te vinden in Handelingen 16:12-15.
