Na een lange dag plof ik neer op de bank. Na ongeveer een minuut van zender tot zender zappen blijft mijn aandacht hangen bij een hele mooie trouwjurk van het programma ‘say yes to the dress’.
(Dit programma is stiekem mijn ‘guilty pleasure’ als er verder niks op tv is :))
Een jongedame gaat binnenkort trouwen en het moment is zover dat ze ‘ja’ mag zeggen tegen haar jurk. Ze vindt het spannend om te trouwen, zegt ze. Ik vraag me af waarom, terwijl ik haar ergens wel begrijp.
Lief is lef hebben, daarom.
Verbinden
Het idee dat je jezelf geeft en hecht aan een persoon is ontzettend spannend. In hoeverre sta ik open om mezelf te verbinden aan een persoon? Het is een ingrijpende keuze, waarbij het veel lef vereist om hier echt ‘ja’ tegen te zeggen.
Zelf heb ik nooit een relatie gehad, dus ik ben de laatste persoon op aarde die advies kan geven over relaties, maar ik heb mettertijd wel een enigszins realistisch beeld kunnen creëren over relaties.
Een huwelijk bestaat uit jezelf geven, ontvangen, naar elkaar groeien, elkaar vertrouwen en vooral wederzijdse communicatie is echt dé sleutel voor een goede relatie. Een goed huwelijk staat dit toe, en zorgt ervoor dat van beide kanten het beste in de ander naar boven wordt gehaald. En een huwelijk met God in het midden al helemaal!
Ik vind dat ‘houden van’ tegenwoordig zijn betekenis heeft verloren en de ware liefde eigenlijk wordt opgegeven of eng wordt gevonden. Dit komt omdat als je jezelf kwetsbaar en open opstelt naar een ander, zoals ware liefde eigenlijk vereist, er een kans is dat je hart wordt gebroken. Bestaat zoiets als gebroken hart écht nog? Durven mensen zichzelf écht helemaal te geven voor de ander?
I’ts in the little things
‘Houden van’ zit ‘m in de kleine dingen. Het is niet genoeg als ik alleen maar zou zeggen ‘ik hou van jou’. Ongevraagd de boodschappen doen, het eten klaarmaken en een keer stofzuigen bijvoorbeeld, is ook een manier. En dit is de manier die de woorden ‘ik hou van jou’ zichtbaar maken. In het begin zijn er natuurlijk bij alles wat hij ook maar zegt en doet kriebels in je buik, maar ik kan me voorstellen dat je in een huwelijk op een gegeven moment eerder kriebels in je buik voelt als hij ook een keer de afwas doet.
Het huwelijk is iets van goud. Imperfect, maar dat maakt het van goud. Twee imperfecte mensen die door de genade van God bij elkaar zijn gekomen, hoe mooi! Vóór een huwelijk is in een relatie stappen misschien wel spannend, maar als het de juiste persoon is, ontvang je de moed en lef automatisch van de Heer om te gaan ‘houden van’. Als je getrouwd bent of je zit nu in een relatie, sta je er dan soms bij stil om het houden van je vriend opeens eng te vinden? Denk het ook niet. Omdat het lef om te gaan liefhebben al is doorstaan en nu dus vanzelfsprekend is.
“Je hart openen betekent dat je geraakt kan worden”
I love love
Terug naar het eerste kopje. Verliefd zijn is niet eng. Je verbinden aan iemand is ook niet eng. Het vereist wel lef. Omdat je hart openen betekent dat je geraakt kan worden. Vooral als het niet is geworden van wat je dacht dat het zou worden. Geef het een positieve draai en accepteer dat het verdriet dat je hebt de uitkomst is van mooie gebeurtenissen. Als het niks is geworden, is het ook omdat deze persoon mij nóóit gelukkig kan maken, en ik hem niet. We gunnen elkaar geluk, we willen allemaal een gelukkig huwelijk met de juiste persoon, toch? (Als dat ook is wat God van je vraagt.) Je roeping onderscheiden blijft daarom erg belangrijk. Omarm deze roeping. Lief hebben is lef hebben. Lief hebben is zó mooi. <3
Veel liefs & Gods Zegen,
Jessica
