Naar het publiceren van deze blog, kijk ik al lang uit. Ik mag het van de daken schreeuwen: IK WORD GODS BRUID!!!
Komende zomer begin ik aan het volgende deel van mijn leven: mijn leven als religieuze!
Vroeger had ik altijd het gevoel dat zo’n roepingsverhaal ALTIJD zoals dat van Paulus was: iets van-je-paard-vallen-en-een-stem-horen-achtig. Maar toen kwam het mijne, niet veel interessants aan!
Maar net omdat het jou misschien kan helpen om niet iets groots te verwachten en ook de kleine tekens te herkennen, vertel ik het jullie heeeeeel graag. Net zoals Lidwine er vorige maand geen moeite mee had om te schrijven over haar huwelijk, kost het mij helemaal geen moeite om mijn verhaal te vertellen. ‘Waar het hart van vol is, loopt de mond van over’ is meer dan toepasselijk. (Je kan je niet voorstellen hoe moeilijk het was om het niet al 10 blogs eerder hierover te hebben!)
In het begin van 2014, ik was 15 jaar oud, kreeg ik van een vriendin het bericht dat haar zus zou intreden bij de Zusters Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará (vaak ‘Blauwe Zusters’ genoemd). Dat bericht zette me aan het denken, vroeg God dit ook van mij? Maar een seconde later, duwde ik dat idee weg: kon toch niet? Ik, klein, jong meisje: no way! Maar: God houdt vol! Ik ging over bergen en door dalen: er kwamen bijvoorbeeld opeens knappe katholieke jongens op mijn pad, dus ik zou met een van hen een gezin stichten (herkenbaar??). Ik zette het idee soms van me af, maar het bleef maar terugkomen.
Op een avond – 29 december 2014 – had ik een gesprek met een zuster (ik moest twee vriendinnen dwingen om te vragen met haar te spreken, want ik was heel bang :p), het eerste echte gesprek met een religieuze over wat ik allemaal voelde en meemaakte. Ik gooide er letterlijk alles uit wat in me omging, er kwamen veel tranen aan te pas, want het kón toch niet dat God dit van me vroeg? Ik voelde me zo klein, maar tegelijkertijd had ik het sterke gevoel dat God dit wél van me vroeg. Zij vertelde me iets als: ‘Wat je beschrijft, lijkt wel meer te zijn dan zomaar een oppervlakkig gevoel, misschien is het goed om het verder te onderscheiden.’ Ik was echt heel erg opgelucht na het gesprek, maar wist ook niet heel goed wat ik nu verder moest doen. Diezelfde avond sprak ik nog met een priester die me al enkele maanden aan het begeleiden was en wist dat ik over mijn roeping aan het nadenken was. Ik vertelde precies hetzelfde als aan de zuster: wat ik voelde, wat ik meemaakte, wat ik dacht wat God van me vroeg … en hij antwoordde zoiets als: ‘Wat je beschrijft, lijkt wel meer te zijn dan zomaar een oppervlakkig gevoel.’ (Waarschijnlijk niet exact dezelfde woorden, maar het kwam op hetzelfde neer.) Tot op heden hebben ze mij niet toegegeven dat ze het met elkaar erover hadden en samenspanden..
Het werd me toen eigenlijk wel duidelijk… een zuster en een priester die me vertellen dat het hen lijkt alsof mijn gevoelens, mijn verlangens … meer waren dan zomaar iets tijdelijks. Tja… wat kon ik anders doen dan JA zeggen?Â
Het heeft nog wel een tijdje geduurd voordat ik echt mijn JA uitsprak, maar als ik terugkijk, was die avond toch wel heel cruciaal. Toen ik een tijdje erna op bezoek ging in een van de kloosters, voelde het als thuiskomen! Ik kende één zuster een klein beetje, maar verder niemand, wist niets van het huis, van de gewoontes … en toch: ik voelde me er thuis! Is dat niet ongelooflijk mooi? Ik wilde er niet meer weg, het liefst was ik gewoon voor eeuwig daar gebleven! Ik beschreef het daarna als: ‘Mijn beeld van de Hemel is veranderd, ik dacht dat dat zou voelen zoals daar in het klooster, maar het moet dus nóg mooier zijn!’
Vandaag vier ik dat ik al 3 jaar samen ben met Jezus. Ik ben Hem gigantisch dankbaar voor deze drie jaar waarin Hij me behandeld heeft als Zijn toekomstige bruid, zorg voor me heeft gedragen, me heeft verwend … Ik mag ook mijn relatie vieren, tuurlijk wel! Hij is de beste Man ooit! Ik verheug me er enorm op om binnenkort echt volledig alleen van Hem te zijn en mijn hele leven alleen maar voor Hem te leven.
In mijn volgende blogs zal ik jullie meenemen in mijn leven als toekomstige bruid van Christus. Ik zeg het je: het is de moeite waard, Hij komt verrassend uit de hoek!
Ik bid dat jullie ook allemaal jullie roeping mogen vinden, wat die ook is, en er voluit JA tegen mogen zeggen, om op die manier God ten volle te dienen!
Wat mooi dit te lezen Dietlinde. Het maakt me blij !
Fijn om te horen! 🙂
Lieve Dietlinde,
Je straalt van geluk! Het is duidelijk dat God jou geroepen heeft.
Proficiat met deze roeping! Wat mooi hoe jij er voluit voor gaat.
Ik wens je alle geluk op je weg!
Dankuwel Lieve!
Respect zuster voor je moedige keuze! Amen.
Dank voor je inspiratie, je enthousiasme schreeuwt uit je bericht.
Bedankt, heel fijn om te horen!
Prachtig verhaal van een roeping. De rustige verteltrant en de eenvoudige woorden maken indruk . Ik kijk uit naar het vervolg. Voorlopig wens ik Dietlinde De Smedt een zegenrijk 2018 toe, LMV
Bedankt voor uw reactie, heel bemoedigend! Voor u ook een gezegend 2018.
Prachtig, Dietlinde ! Blij voor jou dat het eindelijk zover is. Mag onze Liefste je zegenen en je dicht aan Zijn Hart drukken !
Jaaa!! 🙂 Verbonden in het bruid-zijn (of worden) van Christus! ♥
God ’s vrede en vreugde ! Alleluia ! Wij bidden voor u, Dietlinde !
<3
Heel erg bedankt, dat is het grootste geschenk! Ik bid ook voor jullie!! 🙂
Proficiat!!!
Dankuwel lieve Zuster Montfort!! 🙂
Gods Zegen Lieve Dietlinde!
Ik herken wel het vurige? en moedige ?van Paulus in jouw verhaal;)
Ela
Dankuwel Ela! 🙂
Wat mooi om te lezen, dank je wel!
Wat prachtig ! Ik word er een beetje stil van !
Proficiat, Dietlinde!
Je bent een zegen voor deze wereld die nood heeft aan lichtende voorbeelden en mannen en vrouwen die Gods vuur verspreiden.
Lieve Dietlinde,
Hoe prachtig en hartverwarmend is deze blog?!!
Een aantal weken geleden dacht ik nog: ‘amai, het onderwijs krijgt er een pracht van een juf bij binnenkort’ en ik was fier dat ik je daarin een stukje had mogen begeleiden.
Maar vandaag denk ik eerder: ‘de wereld heeft er een méér dan schitterend persoon bij’ en ik ben niet fier, maar wel dankbaar dat ik je heb mogen leren kennen!!
Mensen die zo inspirerend zijn – of het nu in een klooster is, of in eender welk beroep – zijn een zegen voor deze tijden.
En jij bent zo iemand!! Dat is iets waar alles en iedereen rondom jou, je familie en vrienden, terecht apetrots op mogen zijn.
Ik denk dat ik nog nooit iemand zoveel succes heb toegewenst, als dat ik dat nu aan jou wil doen. Ik hoop van ganser harten dat je nog vele mooie bergen mag tegenkomen en (hetzij een pak minder) niet-te-diepe dalen, want die horen er jammer genoeg nu ook eenmaal bij. Zij zorgen er echter wel voor dat je ‘de bergen’ nóg meer zal waarderen.
En de eerstvolgende keer als ik het thema Paulus in de godsdienstlessen geef aan de kinderen, zal ik met een glimlach op mijn gezicht en in mijn hart doen.
Dank voor uw ja-woord aan Hem;
Je bent een mooie bloem in de tuin van OLHeer.
Verbonden in gebed.
Van harte,
bedankt om je verhaal te delen.Het maakt me blij te horen dat er jonge roepingen komen. ik bid voor jou en je trouw.
Het meest wonderlijke van roeping is dat God ons bij naam noemt. Hij weet wie we zijn en waar we het beste geplaatst worden in Zijn Lichaam en als deel van zijn menswording vandaag. Gisteren kreeg ik een mailtje van een vriend van mij uit Mexico die op 17 december in Rome tot priester gewijd werd. Hij zei: “this GIFT of the Priesthood is so huge that humbles us continuously.” Groot en toch klein, klein en toch groot – dat is iedere roeping.
Je zult wel al weten dat iedere vorm van leven in en met Hem een middel is en geen doel. Een middel tot heil en een weg op stap voor stap meer opgenomen te worden in God die Liefde is. Voor mij is het laatste vers uit Ps. 16 zoals het in het Getijden gebed staat, een leidraad geworden: “Gij zult mij de weg van het leven wijzen, om heel mijn vreugde te vinden bij U, bestendig geluk aan Uw zijde.”
Nu ik zelf, door chronisch én ernstig ziek te zijn, veel tijd mag doorbrengen in de Stilte die de Vader is, weet ik meer dan ooit dat Hij en Hij alleen dé weg is.
Dietlinde, al zie ik je nooit meer, hoor ik niets meer – vanaf nu neem ik je mee tot bij de Vader die je geroepen heeft. Je roeping is bijzonder en daardoor zijn vormen van beproeving (die altijd sluw en verrassend zijn) bijna zeker. Waarschijnlijk zullen de moeilijkste tijden komen juist als je het meeste Zijn nabijheid en rust ervaart en vruchtbaar bent in de taken die je mag volbrengen. Wees niet bevreesd. In God is geen duisternis. Zelfs Zijn duisternis (wanneer Hij zich verborgen voor ons houdt of afwezig lijkt) is een vorm van mysterieus licht.
Een lied wil ik met je delen. De tekst zegt dit:
De vrucht van stilte is gebed
de vrucht van gebed is geloof
de vrucht van geloof is liefde
de vrucht van liefde is dienstbaarheid
de vrucht van dienstbaarheid is vrede
Ik zou er nog aan toevoegen, al past het niet ‘poëtisch’ gezien…
‘De vrucht van vrede is Zijn stilte’.
Nu het lied:
https://www.youtube.com/watch?v=-RWzPW3WZN0
Geniet ten volle van de vreugde die je geschonken wordt! Verliefd zijn op Christus is het mooiste dat je kan overkomen.
Marianne
Beste Dietlinde, ik wens je heel veel geluk toe! Dit zijn niet zomaar wensen voor 2018 alleen, maar voor al-tijd… Meer dan ooit rekenen we ook op je gebed, dat we nodig hebben en waarvoor nu reeds hartelijke bedankt. pr. Jacques
“Aan Gods zegen is alles gelegen” zegt men vaker aan het begin van een nieuw jaar. Dit is zeker ook zo voor een heel leven van een religieuze. Dus van harte Gods zegen bij het volgen van je roeping en proficiat!
Lieve Dietlinde,
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk… ongelooflijk !
Wat een prachtige getuigenis.
Ik herinner me nog heel goed toen ik u ( ik denk 2 jaar geleden) in de kleine aanbiddingskapel in Maleizen bezig zag tijdens de aanbidding.
Het greep me zo aan.
Ik zag u verzonken in de diepe vereniging met uw geliefde Jezus.
Ik zag u met uw boekje , waar u zoveel in schreef.
Toen wist ik het al…ik voelde het aan.
Ik ben toen heel eventjes tot bij jou gekomen.
Je straalde gewoon en dat doe je nog steeds.
Onlangs mocht ik u opnieuw ontmoeten in Maleizen toen u daar voor de laatste keer optrad met de ‘ Kisi’ kids.
Daar vertelde u me dat u religieuze zou worden.
Wat ik toen voelde werd bevestigd en ik ben zo gelukkig voor u!
Dietlinde, ik wens u echt een heel mooie , diepe , intense liefdesband met onze geliefde Jezus toe. Koester die liefde, omarm Hem, heb Hem lief met heel je hart, met heel je ziel. Ik ben zo blij voor u en beloof voor je te bidden.
Laat me wel iets weten als het zover is hé…
Deo gratias!!!
Prachtig, je doet daarme ook vrijwillig afstand van het moederschap om Jezus ten volle te dienen, maar ik beloof je..je zult in jouw leven moeder worden van talloze kinderen, die jij de weg naar de hemel mag wijzen! Veel Succes..in my prayers <3
Z AAAAAA L I GGGGGGG OM LEZEN !!!!
I S
I S
I S
WAAR ACHT I(n)G È C H T !!
Gods ZEGEN en BESCHERMING, Dietlinde (“die zal intreden in de Geheimen Gods”)!!
Lieve Dietlinde,
Toen ik je voor het eerst zag wist ik dat de Drie ene God met je bezig was en ik was niet verwonderd dat je in het klooster gaat treden als bruid van Jezus Christus, Je straalt ongelooflijk vrede uit je zult waarachtig veel kinderen naar Jezus brengen door je liefde voor Jezus, en de H. Geest die jou onderricht. In deze woelige tijd. En dank voor je mooi verhaal in het kringblad over : een brief aan priesters. Ik heb het met veel vreugde aan veel vrienden laten lezen, want ook wij bidden veel voor de priesters.
Ik bid en vraag aan God de Vader dat er veel meisjes en jongens hun roeping voor mogen volgen.
We wensen dat we je verder mogen volgen.
Verbonden in gebed.
Proficiat.
Vrede !
Beste Dietlinde,
Prachtig om te lezen hoe je de dimensie in dit leven hebt gevonden waarin je altijd mag thuiskomen. Ik moest denken aan een fragment uit Lucas, waarin beschreven wordt op welke paradoxale manier “het volgen van de Mensenzoon” de wereld tot een eigenaardige “thuis” maakt (Luc 9,57-58):
“Terwijl de leerlingen hun reis voortzetten, zei iemand onderweg tegen Jezus: ‘Ik wil U volgen, waar U ook naartoe gaat.’ Jezus zei tegen hem: ‘De vossen hebben een hol, en de vogels van de hemel een nest, maar de Mensenzoon kan nergens het hoofd neerleggen.’”
Dat je met de kracht van zijn voorbeeldige aanwezigheid de kansen en uitdagingen van je roeping mag aangaan.
Proficiat!
Dietlinde,
Toevallig deze blog ontdekt. Wat een idealisme. Ben erg getroffen. Ik heb de site met stip aangeduid op mijn startscherm.
In ieder geval heb ik enorm veel respect voor U. Veel moed uit de verre Westhoek.
Hugo