Naar het publiceren van deze blog, kijk ik al lang uit. Ik mag het van de daken schreeuwen: IK WORD GODS BRUID!!!

Komende zomer begin ik aan het volgende deel van mijn leven: mijn leven als religieuze!

Vroeger had ik altijd het gevoel dat zo’n roepingsverhaal ALTIJD zoals dat van Paulus was: iets van-je-paard-vallen-en-een-stem-horen-achtig. Maar toen kwam het mijne, niet veel interessants aan!

Maar net omdat het jou misschien kan helpen om niet iets groots te verwachten en ook de kleine tekens te herkennen, vertel ik het jullie heeeeeel graag. Net zoals Lidwine er vorige maand geen moeite mee had om te schrijven over haar huwelijk, kost het mij helemaal geen moeite om mijn verhaal te vertellen. ‘Waar het hart van vol is, loopt de mond van over’ is meer dan toepasselijk. (Je kan je niet voorstellen hoe moeilijk het was om het niet al 10 blogs eerder hierover te hebben!)

In het begin van 2014, ik was 15 jaar oud, kreeg ik van een vriendin het bericht dat haar zus zou intreden bij de Zusters Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará (vaak ‘Blauwe Zusters’ genoemd). Dat bericht zette me aan het denken, vroeg God dit ook van mij? Maar een seconde later, duwde ik dat idee weg: kon toch niet? Ik, klein, jong meisje: no way! Maar: God houdt vol! Ik ging over bergen en door dalen: er kwamen bijvoorbeeld opeens knappe katholieke jongens op mijn pad, dus ik zou met een van hen een gezin stichten (herkenbaar??). Ik zette het idee soms van me af, maar het bleef maar terugkomen.

Op een avond – 29 december 2014 – had ik een gesprek met een zuster (ik moest twee vriendinnen dwingen om te vragen met haar te spreken, want ik was heel bang :p), het eerste echte gesprek met een religieuze over wat ik allemaal voelde en meemaakte. Ik gooide er letterlijk alles uit wat in me omging, er kwamen veel tranen aan te pas, want het kón toch niet dat God dit van me vroeg? Ik voelde me zo klein, maar tegelijkertijd had ik het sterke gevoel dat God dit wél van me vroeg. Zij vertelde me iets als: ‘Wat je beschrijft, lijkt wel meer te zijn dan zomaar een oppervlakkig gevoel, misschien is het goed om het verder te onderscheiden.’ Ik was echt heel erg opgelucht na het gesprek, maar wist ook niet heel goed wat ik nu verder moest doen. Diezelfde avond sprak ik nog met een priester die me al enkele maanden aan het begeleiden was en wist dat ik over mijn roeping aan het nadenken was. Ik vertelde precies hetzelfde als aan de zuster: wat ik voelde, wat ik meemaakte, wat ik dacht wat God van me vroeg … en hij antwoordde zoiets als: ‘Wat je beschrijft, lijkt wel meer te zijn dan zomaar een oppervlakkig gevoel.’ (Waarschijnlijk niet exact dezelfde woorden, maar het kwam op hetzelfde neer.) Tot op heden hebben ze mij niet toegegeven dat ze het met elkaar erover hadden en samenspanden..

Het werd me toen eigenlijk wel duidelijk… een zuster en een priester die me vertellen dat het hen lijkt alsof mijn gevoelens, mijn verlangens … meer waren dan zomaar iets tijdelijks. Tja… wat kon ik anders doen dan JA zeggen? 

Het heeft nog wel een tijdje geduurd voordat ik echt mijn JA uitsprak, maar als ik terugkijk, was die avond toch wel heel cruciaal. Toen ik een tijdje erna op bezoek ging in een van de kloosters, voelde het als thuiskomen! Ik kende één zuster een klein beetje, maar verder niemand, wist niets van het huis, van de gewoontes … en toch: ik voelde me er thuis! Is dat niet ongelooflijk mooi? Ik wilde er niet meer weg, het liefst was ik gewoon voor eeuwig daar gebleven! Ik beschreef het daarna als: ‘Mijn beeld van de Hemel is veranderd, ik dacht dat dat zou voelen zoals daar in het klooster, maar het moet dus nóg mooier zijn!’

Vandaag vier ik dat ik al 3 jaar samen ben met Jezus. Ik ben Hem gigantisch dankbaar voor deze drie jaar waarin Hij me behandeld heeft als Zijn toekomstige bruid, zorg voor me heeft gedragen, me heeft verwend … Ik mag ook mijn relatie vieren, tuurlijk wel! Hij is de beste Man ooit! Ik verheug me er enorm op om binnenkort echt volledig alleen van Hem te zijn en mijn hele leven alleen maar voor Hem te leven.

In mijn volgende blogs zal ik jullie meenemen in mijn leven als toekomstige bruid van Christus. Ik zeg het je: het is de moeite waard, Hij komt verrassend uit de hoek!

Ik bid dat jullie ook allemaal jullie roeping mogen vinden, wat die ook is, en er voluit JA tegen mogen zeggen, om op die manier God ten volle te dienen!

Wil je op de hoogte blijven?

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs, evenementen en ander nieuws aangaande het project? Vul dan je e-mail in, en je ontvangt een wekelijkse update met alle nieuwtjes! 

Je gegevens zijn veilig en worden niet aan derden bekend gemaakt.

Geabonneerd - kijk uit naar de bevestigingsmail!