Ik wil heel graag schrijven over een van mijn lievelingsonderwerpen: over de Heilige Mis. Mijn liefde voor dit Sacrament is immens groot en als ik me niet tegenhoud, schrijf ik hier 5 A4’tjes over. Ik probeer me te beperken! 😉
We mogen (elke dag!) het moment bijwonen waar Christus op deze aarde komt in de gedaante van Brood en Wijn. Hij die de hemel en de aarde geschapen heeft, die ons allemaal gemaakt heeft, alles in Handen heeft, komt in de Heilige Mis doorheen de priester in ons midden. En ik, als onvolmaakte persoon met al mijn zwakheden, mag hier bij zijn! Oh, wat ben ik onwaardig dit mee te maken. En toch: Jezus wil dit, Hij heeft het zo ingesteld bij het Laatste Avondmaal, Hij roept nog steeds mannen om priester te worden en tot stand te brengen dat Hij onder ons komt.
En: het mooiste moet nog komen: ik mag Hem in mij ONTVANGEN … Hij komt in mij, in mij persoonlijk, om naar mij te luisteren, mij te vervullen met Zijn liefde. Elke keer dat ik de Communie ontvang, komt Hij, de Almachtige God, in mij, in mijn zwakke lichaam, in mijn bevuilde hart.
Het minste wat ik aan Christus kan terugdoen, is met eerbied de Heilige Mis bijwonen en Hem eerbiedig ontvangen. Over het ontvangen van de Hostie -Christus Zelf- heb ik al vaak nagedacht. (Ik schreef er ook al een eerdere blog over: Kastelen & Tanden poetsen) Toen ik mijn Eerste Communie deed, leerde ik hoe je mooi je linkerhand boven je rechterhand moet leggen om de Communie te ontvangen en hoe je dan een stapje naar rechts moet zetten om met je rechterhand de Hostie te nemen en in je mond te steken.
Een aantal jaar geleden echter, zag ik dat er mensen waren die op de tong te Communie gingen. Ik had het in mijn onderbewustzijn waarschijnlijk wel al gezien, maar opeens begon het me op te vallen en begon ik me af te vragen waarom zij dit zo doen. Ik weet niet meer precies hoe ik ertoe gekomen ben of wat anderen mij hebben verteld, maar vanaf een bepaald moment begon ik op de tong te Communie te gaan. Achteraf pas ben ik er diep over gaan nadenken en hierop gekomen:
Het is voor mij een manier om mezelf klein te maken, om nederig te zijn, om mijn besef van onwaardigheid te tonen. Ik laat het aan de priester om Christus Zelf vast te houden, zijn handen zijn gezalfd om het mysterie te voltrekken en door te geven, van Christus die in de Hostie aanwezig komt.
Misschien klinkt het als een kleinigheidje, maar voor mij betekende het volgende ook veel. Ik ontdekte dat wanneer ik de Communie op de hand ontvang, er kleine restjes van de Hostie (Christus Zelf) kunnen achterblijven die achteraf op de grond kunnen vallen, in mijn zakdoek terecht kunnen komen, ergens aan geveegd kunnen worden… Wanneer ikzelf de Communie op de tong ontvang, legt de priester de Hostie rechtstreeks in mijn mond waardoor er minder kans is dat er restjes op de grond of ergens anders terecht komen.
Ik heb weleens gehoord: ‘ik kan mijn tong toch niet uitsteken naar de priester’. Dat begrijp ik, maar: ik ben er zeker van dat de priester dat zo niet ziet. Hij weet dat ik dat niet doe om mijn tong naar hem uit te steken. Het draait ook niet om hem op dat moment, wel om Jezus.
Dit is wat ik hierover heb ondervonden. Zowel de Communie op de handen als op de tong is toegelaten door de Kerk. Ik heb ontdekt dat deze wijze van ontvangen van de Communie ontvangen op de tong al het langst in de Kerk aanwezig is, wat mij deed beseffen dat het er wel een goede reden en betekenis achter moet zitten.
Ik hoop en bid dat je door deze blog net als ik gaat nadenken op welke manier jij het beste Christus eerbiedig in je hart kunt ontvangen.
Ik bid voor jullie!
Dietlinde
Bij het eerste heilig Avondmaal heeft Jezus zelf toch het brood gedeeld en in handen gegeven van zijn discipelen, en ook in het Emmausverhaal breekt hij het (gewone) brood. Dan zullen wellicht ook wat kruimels ernaast gevallen zijn, en ik denk niet dat Jezus hier overdreven perfectionistisch mee om heeft willen gaan, en dat voor ons ook niet wou. Hij was/is wellicht ruimhartiger dan wij soms denken en wil ons niet vastleggen op kleine details. Met de handen aannemen is even respectvol als met de tong denk ik, en dan zie je het ook nog even meer bewust dan wanneer het gelijk op je tong wordt gelegd. Bovendien word ons tegenwoordig ook nogal eens de wijn onthouden, waardoor het toch al een veel korter moment is dan het oorspronkelijk was.