Kinderen kunnen soms echt zeuren. Ik heb een dochtertje van 4, en ze weet inmiddels dat mijn ‘nee’, soms omgebogen kan worden in een ‘ja’, als ze maar lang genoeg zeurt. En achteraf denk ik, ja hoor, ze heeft het weer voor elkaar. Mevrouw heeft haar zin weer. Ik probeer het haar af te leren en haar te leren dat na 1 keer ‘nee’ ook ‘nee’ blijft.
Bij Jezus werkt het anders. Bij Hem mag je wél zeuren. In de Bijbel is er een voorbeeld van een moeder (die zelf nota bene haar eigen kinderen leert dat ze niet mogen zeuren), die bij Jezus komt zeuren. En ja hoor, uiteindelijk krijgt ze haar zin.
Ze begint eerst heel netjes. Deze mevrouw komt bij Jezus, knielt voor Hem neer, en vraagt: ‘Heer, mijn dochter is ernstig ziek. Wilt U haar genezen?’ Maar Jezus (die in het hart van de vrouw kan kijken en weet dat ze geloof heeft), zegt nee. Op een ietwat beledigende manier. Hij zegt namelijk: ‘Laat eerst de kinderen verzadigd worden, want het is niet goed het brood dat voor de kinderen bestemd is aan de honden te geven.’ Met andere woorden, Hij noemt de joden de kinderen, en vergelijkt deze vrouw, die geen jood is, met een hond! Pardon!?
Maar de vrouw is niet op haar mond gevallen en laat zich hierdoor niet uit het veld slaan. Jezus wist dat. Maar in die tijd is het heel ongebruikelijk om als vrouw een man tegen te spreken. En dit was niet zomaar een man, Hij was nota bene een leraar. Die diende nog respectvoller behandeld te worden. Ze zegt tegen Hem: ‘Welles. De honden eten immers de kruimels die de kinderen op de grond laten vallen.’ Welnu, ik ben geen theoloog die de Bijbel uit kan leggen, maar ik denk dat je hier de boodschap uit kan halen dat God zo in overvloed geeft, dat er meer dan genoeg is voor zowel joden als niet-joden.
Wat we hier vooral uit kunnen leren, is dat Jezus niet boos werd op de vrouw omdat ze bleef aandringen. Ze werd hiervoor juist beloond, haar dochter werd namelijk genezen. Bij Jezus mogen we blijven aandringen, tot op het irritante af. Jezus wil dat van ons, Hij vraagt het zelfs juist van ons! Wij mogen het voorbeeld van deze vrouw volgen, wij moeten niet zomaar opgeven als we iets aan Hem vragen. Nee, we mogen het keer op keer op keer bij Hem brengen, zodat we steeds meer leren om op Hem te vertrouwen. (Lees meer over het thema ‘de aanhouder wint’ in de blog over de Heilige Monica. Zij was ook een moeder die maar bleef zeuren over het welzijn van haar zoon Augustinus. Uiteindelijk werd hij een grote heilige en kerkvader.)
Deze Bijbelpassage is te vinden in Marcus 7:24-30.
