‘Gij zult juichen, ookal hebt gij nu, als het zo moet zijn, voor een korte tijd te lijden onder allerlei beproevingen. Die dienen om de deugdelijkheid van uw geloof te bewijzen, dat zoveel kostbaarder is dan vergankelijk goud, dat toch ook door vuur gelouterd wordt. Dan zal, wanneer Jezus Christus Zich openbaart, lof, heerlijkheid en eer uw deel zijn. Hoe onuitsprekelijk, hoe hemels zal uw vreugde zijn, als gij het einddoel van uw geloof, de redding van uw ziel, bereikt.
(1 Petr 1, 6-7+9)
Oh ja, de beproevingen heb ik gekend… en ookal gaat de vreugde over ‘het einddoel van uw geloof’, dat is de Hemel dus, ik mocht al een deeltje van die onuitsprekelijke, hemelse vreugde proeven.
Zoals ik schreef in mijn roepingsverhaal, weet ik al sinds eind 2014 dat ik deze roeping tot het religieuze leven heb. Het was dus alles behalve makkelijk om toch nog te gaan studeren, toch nog meer dan drie jaar te wachten. En ja: de beproevingen zijn er geweest, kleine en grote dingen waarmee onze grootste vijand me probeerde om te praten.
Ik werd gelukkig omringd door lieve mensen die me keer op keer bemoedigden om door te gaan, me zeiden dat ik niet mocht opgeven en vooral: God heeft doorgezet. Ongelooflijk dat Hij zo veel moeite heeft gedaan opdat ik zou volharden. Wie ben ik eigenlijk? Slechts een klein detail van Zijn grote Schepping. En toch … toch verwende Hij me, daar schreef ik ook over in een vorige blog ‘Gods versiertrucs’.
Als grootste verwennerij regelde Hij het dat ik naar Argentinië kon gaan voor mijn buitenlandse stage. En precies dáár heb ik een deeltje van die onuitputtelijke, hemelse vreugde mogen ervaren. Ik was heel dankbaar om overal te mogen getuigen over mijn roeping, zeker toen er van die mooie reacties kwamen, maar er was nog veel meer om dankbaar voor te zijn.
Ik kwam terecht in een gemeenschap met twintig zusters. Allemaal zusters die op de school werken, met wie ik dag en nacht samenleefde. Ik was er als ‘gewoon’ meisje, maar ik deed alles met hen mee alsof ik al was ingetreden. Ik heb veel geleerd, heel erg veel! Door het voorbeeld van deze zusters, door alles wat ik zag, meemaakte, door het dagelijkse uur van Aanbidding waar ik in alle drukte steeds weer tot rust kon komen etc.
Ja, God wilde dat ik me verder zou voorbereiden op het religieuze leven, dat ik nog even in de wereld zou blijven om Hem daar te verkondigen, maar Hij had iets geweldigs voor me klaar staan om me te bemoedigen in mijn studie. Om me dat allerlaatste stukje van die drie jaar wel heel duidelijk te tonen hoe veel Hij van me houdt. Ik mocht precies dat beleven waar ik al zo lang op aan het wachten was… Het was niet officieel het begin van mijn religieuze leven en ik kijk ernaar uit om het binnenkort wel officieel te starten, maar er was niet veel verschil.
Ik heb lang gewacht, lang gesmeekt, lang geklaagd, er kwamen veel beproevingen mijn kant op, maar ‘hoe onuitsprekelijk, hoe hemels zal uw vreugde zijn …’ Oh ja, mijn vreugde was onuitsprekelijk en hemels daar in Argentinië.
God heeft me doen wachten, Hij heeft me niet meteen laten intreden toen ik dat wilde. Maar als ik nu terugkijk op mijn tijd in Argentinië, weet ik gewoon zeker dat Hij heel veel van mij houdt en dit voor mij had klaarstaan. Ik was nog aan het studeren, maar eigenlijk mocht ik al het leven van een zuster leiden. Deze hele periode was één grote bevestiging van mijn roeping.
Wat mij vooral geholpen heeft in deze hele periode van wachten en beproevingen, was de tijd nemen voor gebed, ook al leek het soms alsof ik geen tijd had. Daarnaast heb ik heel veel gehad aan mijn geestelijk begeleider met wie ik heel regelmatig contact had en die me soms door deze periode heeft moeten sleuren, maar mét resultaat!
Dus bevind jij je ook in een soortgelijke situatie? Neem de tijd om veel met Jezus te praten, dan zal je ook Zijn bemoedigingen vinden. En ga op zoek naar een geestelijk begeleider (bij voorkeur een priester, omdat hij ervoor heeft gestudeerd ☺) met wie je goed en regelmatig kan praten.
Laat je niet ontmoedigen als je niet meteen krijgt wat je aan God hebt gevraagd. Vertrouw maar op Hem dat Hij goed voor je zorgt en mooie dingen heeft klaar staan!
Ik bid voor jullie en reken op jullie gebed voor deze laatste weken voordat ik intreed.
Dietlinde
Lieve Dietlinde, Het voelt zo goed als ik je blog mag openen en je verhaal mag lezen ik vind het zo prachtig wat jij nu allemaal beleeft, het trekt me helemaal mee in je leefwereld en voel ik zo een blijdschap voor jou.
Weet je toen ik nog jong was had ik ook een roeping om naar het klooster te gaan want mijn liefde voor Jezus was zo groot en de H Theresia van Het Kindje Jezus was mijn grote voorbeeld en dat knaagt nog altijd een beetje aan mij. Maar de Heer had andere plannen met mij ik ben dan getrouwd maar mijn man is ongelovig wat ik toen niet wist en mijn huwelijk is daardoor liefdeloos gebleven. De Heer heeft ons vier prachtige zonen gegeven waar ik Hem zeer dankbaar voor ben maar spijtig genoeg zijn ze ook afgedwaald van hun geloof, dat is mijn kruis en heb daarvoor veel verdriet. Maar mijn vertrouwen in onze Lieve Heer is daarom niet verminderd. Ik vertrouw op de Voorzienigheid Zij zorgen wel voor ons.
Dietlinde, ik neem je telkens mee in mijn gebed, ik wil je ook vragen om voor mijn gezin te bidden voor hun bekering.
Hartelijk dank.
Gezegende groetjes en tot wederhoren.
Het gaat je goed meisje!!! Onder de Vleugels van de Goede God! En vooral… gelieve ons niet te vergeten…
Wat mooi Dietlinde!