Onlangs overleed mijn oma, 11 dagen en nachten lang waakten haar zonen en dochters bij haar. Wat mooi om zo op het einde van je leven omringd te mogen worden door je eigen kinderen. Wat is familie waardevol!
Waken vol geloof een getuigenis
Op zo’n moment van leven en dood ga je nadenken over de belangrijke dingen in het leven. Eén daarvan werd voelbaar duidelijk: familie! Het gezin van mijn oma had er duidelijk voor gekozen om deze laatste uren en dagen bij mijn oma te zijn. Het waken werd 11 dagen gedragen door de eigen kinderen en soms wat aanhang. Wat een getuigenis van familie zijn! Ik was die laatste week bij mijn ouders, waar mijn oom en tante sliepen. Ik hoorde de deuren om 23:00, 01:00 en 06:00 uur open en dicht gaan. Het was steeds de vraag wie er mee at bij het ontbijt, de lunch en het avondeten. Het heeft ontzettend veel indruk op me gemaakt dat het gezin dit samen droeg en zo vol geloof gebeden heeft. Ik geloof dat de weg naar de hemel open gebeden is voor mijn oma.
Meer tijd voor familie
Hoe mooi is het dat je er op zo’n moment voor je moeder kunt zijn. Hoe waardevol is het om dit samen te beleven. Ik dacht bij mijzelf: “Waarom besteden we niet meer tijd aan onze kostbare families? Waarom zijn we druk bezig met werk, sport, vergaderingen en weet ik het wat en hebben we niet de tijd om met onze families te zijn?” Werk gaat voorbij, vergaderingen gaan voorbij, maar familie blijft.
Familie, indien mogelijk, wil je om je heen hebben in die laatste fase van je leven, maar ook de fases daarvoor. Die familieband is zo kostbaar. Laten we daar meer aandacht aan besteden en er dankbaar voor zijn.
Hoe doen we dat?
Liefde is een keuze, het is focus, en een werkwoord. De familieband* opbouwen is een tijdsinvestering, maar de beloning is groot. Al zie je die beloning niet direct en eerder achteraf. De keuze voor de familie vraagt dan ook zo af en toe om offers, maar op termijn dragen die vrucht. Ik weet dat bij een vriend van mij de zondag echt in het teken van familie staat. Het is gewoon niet mogelijk om dan met vrienden of anderen af te spreken. Dat kan best beknellend voelen, maar tegelijkertijd is het gezin dan zo jouw thuis en kan ik me voorstellen dat je ook niets anders wil.
Binnenkort komt de vastentijd er aan of misschien ben je al even bezig via Magnificat90. Vorig jaar heb ik bewust in die 90 dagen gekozen om meer tijd te investeren in de band met mijn zussen en ouders. (Dat ze tegenwoordig allemaal ergens anders wonen, maakt het niet makkelijker om tijd met hen door te brengen.) Vruchtbaar is het zeker, maar het moet onderhouden worden. Misschien moet ik het de komende vastenperiode weer op mijn radar zetten. Is zo’n periode niet juist bedoeld om ons te focussen op wat echt belangrijk is en het andere na te laten?
Wil jij de relaties met jouw ouders, broers/zussen, grootouders, neven en nichten versterken, maak dan de keuze en plan een afspraak in!
* Ik ben mij ervan bewust dat er ook situaties zijn waarin je of geen familie hebt, of waarin je niet dit contact met hen kan hebben vanwege omstandigheden. Wat lijkt mij dat moeilijk voor jou!…
Ook in deze situaties wil ik jou uitdagen: hoe kan je meer tijd besteden aan de mensen die jou echt dierbaar zijn, die misschien ‘als’ familie voor jou zijn. Of, hoe kan je deze tijd gebruiken om te zoeken naar eenheid daar waar gebrokenheid heerst in de familie… Ik wens je extra veel kracht, wijsheid en moed toe!
“Wie niet voor eigen familie zorgt, zelfs niet voor huisgenoten, heeft het geloof verloochend.” 1 Tim. 5, 8
