Mijn naam is Carolien, ik ben 22 jaren jong. Mijn passie is dingen organiseren en daarbij een mooie boodschap over de waarheid overdragen. God brengt goud in mij naar boven als ik helemaal mijzelf ben, zoals Hij mij heeft willen laten zijn. Dat kan in mijn gekheid of enthousiasme zijn, zoals te lezen is in mijn verhaal. Door mijn enthousiasme heb ik anderen mogen raken en mogen blij maken. In het dagelijks leven werk ik voor Jong Bisdom Haarlem-Amsterdam, volg ik een cursus sociaal ondernemen en woon ik met 7 andere jongeren in het katholieke Josephhuis.
Afgelopen januari kreeg ik de kans om deel te nemen aan de Wereldjongerendagen 2019 te Panama. Een reis vol van feesten en een niet te evenaren gastvrijheid en vrijgevigheid. De Panamese kerk is een vreugdevolle, uitbundige kerk met veel muziek en gedans. Heel wat anders dan de ingetogen, stille kerk die wij in Nederland kennen. Toch bijzonder hoe wij in deze diversiteit één wereldkerk mogen en kunnen zijn.
Op 12 januari vloog ik via Istanbul en Bogota naar Panama, waar we vervolgens met een busje naar onze plaats van bestemming reden. Na een reis van 35 uur werden we als popsterren ontvangen met gejuich, gejoel, duizenden foto’s en als kers op de taart vuurwerk. Meteen was duidelijk dat we met grote vreugde werden ontvangen. Een korte zondagsmis zoals gepland werd omgetoverd in een groot feest met muziek en gedans. We verbleven een paar dagen in een gastgezin in El Marañon en vertrokken daarna naar een gastgezin in Soná. Opnieuw was de verwelkoming een groot feest en dat feest was zonder einde. We hebben een processie met Maria la Antigua gelopen, een lichtjesprocessie en heel veel presentaties van de Panamese cultuur gezien. Alles voorzien van heel veel dansen. Ik heb daar enorm van genoten. Ik hoefde alleen maar het woord Spaanse woord voor dansen (bailar) te noemen en de Panamezen en ikzelf begonnen met dansen. Ook hadden de Panamezen speciale manieren om te juichen en joelen en na wat oefenen kon ik met ze meedoen. Ik leerde dit van een mevrouw die ik had ontmoet tijdens het verdelen van de pelgrims onder de gastgezinnen. Als ze zo’n juich deed, zei ik otra, otra, nog een keer, nog een keer en zo hebben we samen heel wat gejoeld. Ik kan deze dagen dan ook niet anders herinneren dan een groot feest van vreugde met de Panamezen. Bijzonder hoe je met 2 woorden zoveel plezier met elkaar kunt maken. Dat heeft grote indruk op me gemaakt.
Toch vond ik het lastig om in deze uitbundige kerk mijn relatie met God vorm te geven. Het liefst zoek ik Hem op in de stilte en vertel ik Hem wat me bezighoudt. In de drukte van het programma en de harde muziek tijdens de Mis was die mogelijkheid er niet. Ik werd uitgedaagd om God in andere dingen te ontmoeten en Hem te loven doorheen mijn gedans of mijn daden. Ik heb God echt mogen zien in de zorg van de Panamezen voor ons. Hun gastvrijheid was ongekend net als hun vrijgevigheid. We hebben tien verschillende cadeautjes gekregen van gastgezinnen, nieuwe Panamese vrienden en mensen die we zelfs maar één keer zagen. Twee cadeaus staan me bijzonder bij. In Soná kreeg ik het lievelingsboek van één van mijn nieuwe Panamese vrienden, wat hij al tien keer had gelezen (zo zag het er ook uit). Het raakte me dat hij iets wat hem zo dierbaar is aan mij wilde geven. Het tweede cadeau kwam van iemand uit Panama-stad die voor zes speciale pelgrims een cadeau had. Ik kreeg een eigen gemaakt cadeau, omdat ik zo vrolijk de bus uitstapte. Bijzonder hoe mijn vreugde ook zijn sporen op de Panamese achterliet. De Panamezen konden ons echt binnen een paar uur het welkome gevoel van thuis geven. Echt een gave.
Het tweede wat de WJD voor mijn geloofsleven heeft betekend is het voorbeeld van Maria. De Paus heeft gedurende de afgelopen lokale wereldjongerendagen op palmzondag en deze internationale wereldjongerendagen Maria naar voren willen schuiven. Het thema van de Wereldjongerendagen in Panama was: “Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar Uw woord”. Een zin door Maria uitgesproken waarin dienstbaarheid, beschikbaarheid en nederigheid resoneert. Paus Franciscus riep ons op om zo als Maria te zijn en dat heeft me wel aan het nadenken gezet. Waar ik Maria eerst niet zo goed een plek wist te geven in mijn geloofsleven, besef ik nu dat zij echt een voorbeeld voor ons is en ons kan helpen om ons beschikbaar te stellen voor God en Hem te dienen. Ze is voor mij een soort coach geworden om meer en meer zoals haar en Jezus onze Vader te dienen en daarmee is ze een toevoeging op mijn christelijk leven. Ook moedigde paus Franciscus ons aan om onze moeilijkheden en struggles met Maria te delen en speciaal haar gebed daar voor te vragen. In de aanbidding op het veld was hier de gelegenheid voor in de aanwezigheid van haar zoon Jezus Christus.
Met een vernieuwd geloofsleven, talloze nieuwe Panamese vrienden en het gevoel ik ben welkom ben ik na een bezoek aan Onze Lieve Vrouwe van Guadalupe in Mexico weer terug naar Nederland gekeerd. Viva Maria, Viva Panama y Viva Olanda!
