Soms zijn er dagen dat ik mijn vrijheid mis. Met drie jonge kindjes kan je echt niet zomaar een reis maken van 2 maanden, een weekendje weg of zelfs maar even spontaan met een vriendin de stad in. Alles wat je wil doen is een hele onderneming: je moet nadenken, kunnen de kinderen mee of moet ik een oppas zoeken, hoe lang kan ik weg blijven, etc. etc. Je flexibiliteit is even ver te zoeken als de kindjes klein zijn.
Toch, als ik erover nadenk, voel ik me enorm vrij, vrijer dan ooit. Ik ervaar namelijk dat ik precies ben op de plek die God voor mij bedoeld heeft, en daar wil ik zijn. Ik ben (precies 2 jaar!) getrouwd met de liefste man die je je maar kunt bedenken, ik heb de mogelijkheid om full time thuis te zijn met de kindjes en ik heb de vrijheid om mijn geloof te beleven zoals ik dat wil.
Vrij zijn?
Om mij heen zie ik mensen van mijn leeftijd die nog volop genieten van hun ‘vrije’ jaren. Ik heb bijvoorbeeld veel vriendinnen die geweldige reizen maken. En ik ben heel blij voor ze dat ze dingen kunnen doen die ze later niet meer kunnen doen als ze eenmaal een gezin hebben. Maar soms hoor ik uit mijn omgeving geluiden als: ‘Ik maak niet echt plannen voor de toekomst, want ik wil alles uit het leven halen. Ik wil nu nog lekker genieten van mijn vrijheid.’ Dan ga ik me afvragen wat echte vrijheid is. Ik heb namelijk nu ook het gevoel dat ik alles uit het leven haal.
Is vrijheid alle opties open houden? Dat je nog alle kanten op kunt gaan? Als dat zo was, dan zou ik niemand aanraden om te trouwen. Dan schrijf je namelijk álle mannen af (behalve eentje dan). Je hebt je keuze gemaakt dus kunt niet meer voor iemand anders kiezen. Toch lijkt het logisch: met iedere keuze die je maakt, is je vrijheid weer beperkter. Maar hoe zou ik me dan ooit vrij kunnen voelen, terwijl ik op dit moment zo aan huis gekluisterd zit?
Echte vrijheid zit hem in het kunnen kiezen voor het goede. Als je vrij bent om het goede te doen, dan ben je echt vrij. Zo konden mensen in de Tweede Wereldoorlog zich zelfs nog vrij voelen terwijl ze in een concentratiekamp zaten, omdat ze wisten dat niemand hen kon afnemen om het goede te doen.
Geen geheimen meer
Toen ik op de middelbare school zat dacht ik nog niet zo aan wat goed was om te doen. Ik dacht meer aan wat leuk was. Dit maakte dat ik op school me op een heel andere manier gedroeg dan thuis. Ik leefde in twee werelden, en thuis vertelde ik niet over de dingen die ik deed op school. Ik was bij mijn vrienden “vrij” om te doen wat ik maar wilde; ik hoefde er thuis toch geen verantwoording voor af te leggen, want ik vertelde het niet. Toch maakte me dit absoluut niet gelukkig en ik voelde me vanbinnen niet vrij. Ik loog tegen mijn ouders over waar ik was geweest en met wie, ik loog tegen mijn vrienden over dingen, ik voelde me in tweeën gedeeld en alleen. Ik wist dat ik zo niet door kon gaan.
Hoe ik nu leef is heel anders. Ik ben open tegen iedereen die ik spreek, ik voel me niet alleen want alles wat ik doe, denk of voel kan ik delen met mijn man. Ik heb geen geheimen meer voor mensen en bovenal: ik weet dat ik nu doe wat God wil dat ik doe. Hoe ik dat weet? Die vraag is op dat moment vrij makkelijk te beantwoorden voor mij. Ik ben getrouwd en ik ben moeder, dus God wil dat ik een zo goed mogelijke vrouw en een zo goed mogelijke moeder ben. Over de precieze invulling daarvan bestaat natuurlijk eigen invulling, maar de grote lijnen zijn me duidelijk.
Innerlijke vrijheid
Omdat ik voor het (in mijn ogen, en ik denk ook in Gods ogen) goede heb gekozen, heb ik in de ogen van de wereld mijn vrijheid verloren. Ik heb namelijk gekozen voor één man, en ik kan nu niet meer kiezen voor een andere. Vanwege de kinderen kan ik moeilijker overal heen gaan waar ik maar wil. Maar ik heb er zoveel échte vrijheid voor terug gekregen. De innerlijke vrijheid, die een mens gelukkig maakt en die God ons heeft gegeven. Ik heb het gevoel dat ik alles uit het leven haal als ik met mijn hele leven doe wat God van mij vraagt.
Ik wil je dus aanmoedigen om na te denken, en erover te bidden om samen met God te kijken voor welke (grote) keuze jij nu staat. Wees niet bang om een keuze te maken! Als je het in overleg met God doet, kun je niet fout kiezen. Hij zal je leiden. Wees niet bang om je vrijheid te verliezen. Als je kiest met de gedachte ‘Wat is goed, wat wil God van mij?’, dan krijg je er alleen maar meer vrijheid voor terug! Dan haal je alles uit het leven. Houd er ook rekening mee, dat God op Zijn tijd antwoord zal geven. Heb je Hem al gevraagd wat je moet doen, maar wacht Hij nog met Zijn antwoord? Dan vraagt Hij je om geduld te hebben. Dit is niet altijd makkelijk, maar ik kan je verzekeren, dat de keuze die je uiteindelijk zult maken, het wachten waard is. En terwijl je aan het wachten bent, kun je al proberen wat meer innerlijke vrijheid te ervaren door je plannen te proberen los te laten. Alleen dan kun je alles wat er nu op je pad komt, doen met een volle overgave en met de houding: als U het wilt, Heer, dan wil ik het ook. De volgende stap wordt dan vanzelf duidelijk.
“Waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid.” 2 Korintiërs 3, 17
