Gewoon ontvangen. Het is mij niet zo gegeven. En hulp vragen wordt door de gehele maatschappij volgens mij als iets lastigs gezien. Ruimte geven aan anderen, buiten jezelf leven. Ruimte aan God geven in plaats van alles zelf tot in detail regelen. Sta ik open voor Gods interventie? Geef ik Hem ruimte om in mijn leven te komen? Voor mij is dat een grote uitdaging.
God ruimte geven
Op 10 november ging ik naar België voor een avond van De Missionaire Parochie in Leuven, wat ik samen met een Vlaamse organiseerde. Nadien zou ik nog wat Belgische vrienden opzoeken. De dag erna zou ik meegaan naar een dag van de Emmanuel Gemeenschap in Gent, maar mijn vriendin had corona dus ben ik alleen gegaan. Ik had me immers al aangemeld. Mijn volgende logeeradres was nog in afwachting van een coronatestuitslag…
De mensen van de Emmanuel Gemeenschap kende ik totaal niet, maar gedurende de dag was er oog voor en interesse in mij. Ik voelde me gezien, welkom en zuster in het geloof. Aan het einde van de dag had ik verschillende opties: terug naar Nederland gaan, met risico toch naar die vriend of een beroep doen op de gastvrijheid van deze broeders en zusters in het geloof. Ik wilde God dit keer echt de ruimte geven en dus koos ik voor de laatste optie. Met een beetje schroom vroeg ik of er iemand zou zijn bij wie ik zou kunnen slapen. En natuurlijk was dat geen probleem. Ik ben meegegaan naar een gezin waar een kleine huiskring van de Emmanuel Gemeenschap die avond hun gemeenschapsmoment had, waar ik zonder problemen aan mee mocht doen. Uiteindelijk heb ik bij een ander lid van de gemeenschap geslapen, die constant zei ‘pak wat je nodig hebt’, ‘trek alle kastjes maar open’ en ‘ik vertrek wat vroeg maar je mag de hele middag blijven, voel je vrij, voel je thuis’.
Onvoorwaardelijke liefde
Een plek waar men zoveel geeft uit liefde. De onvoorwaardelijke liefde van God werd hier zichtbaar. En dat onvoorwaardelijke heb ik altijd lastig gevonden. Wellicht omdat ik God niet de kans geef om mij zo lief te hebben, want ik sluit me voor Zijn liefde af. In navolging van de prestatiemaatschappij geloof ik in een prestatie-God of prestatieliefde, die alleen gegeven wordt als je het verdient. Misschien moet ik God wat meer ruimte geven, zodat Hij mij kan liefhebben. Misschien moeten we de mensen om ons heen de ruimte geven om ons lief te hebben, door een beroep op hen te doen. En eerlijk is eerlijk, als iemand bij mij zou moeten overnachten is hij van harte welkom.
‘Ik was een vreemdeling en jullie namen mij op.’ Mat. 25, 35
