Wat is het fijn als we geen agenda hebben en ons laten verrassen door God. Hoe vaak zeg jij tegen God hier wil ik aan werken, hier wil ik antwoord op? En hoe vaak laat je Hem bepalen waar je aan gaat werken en laat je Hem de agenda bepalen?
Stilteweekend
Het weekend van de derde adventszondag was ik op stilteweekend. Zonder vragen waar ik mee aan de slag wilde, zonder verborgen agenda, zonder eisen aan mezelf. Wat komt er dan een ruimte vrij voor God. Er was stilte, maar er was ook ruimte in mij vrij. Ik liet me raken door de schilderijen waar ineens aandacht voor was. Wat zie ik hierin en wat roept het in me op?
We overzien maar een klein deel
Een schilderij met een weg omringd door bomen raakte me. Er zat beweging in het schilderij, je werd op de weg meegenomen. Je kon niet zien wat er na die bomen kwam op de weg. Dat deed me denken aan mijn eigen weg in het leven. Ik kan maar een klein stukje in de toekomst kijken, maar verder niet. God overziet het hele plaatje, ik maar een klein deel.
We moeten dat accepteren, en dat is niet iets negatiefs. Het is iets moois. En aangezien wij niet de hele weg zien, mogen we tegen Jezus zeggen: ‘Ik vertrouw op U’.
Probeer ruimte te maken voor Gods agenda
Zelf ben ik altijd heel druk met mijn agenda. Dat maakt het moeilijk om voor anderen open te staan. Me te focussen op wat hen bezighoudt en wat dat met hen doet. Het bemoeilijkt me om mee te leven met de ander en open te staan voor andermans ideeën. En het maakt het lastig om open te staan voor God en Hem tot ons te laten spreken. Ik zou je willen uitdagen om ruimte te maken voor Zijn agenda.
“Het geloof is de vaste grond van wat wij hopen, het overtuigt ons van een werkelijkheid van onzichtbare dingen.” Hebr. 11, 1
