Jan-Willem schrijft een open brief aan zijn vriendin Maria-Teresa, die al eerder voor ons een blog heeft geschreven!
Lieve Maria Teresa, lieve lezers,
Jouw adviezen, lief, kan ik maar beter ter harte nemen! Vandaar dan ook dat ik jouw advies om een brief te schrijven heb opgevolgd, hier, nu, in deze blog! De dankbaarheid, vreugde en kracht die voortkomen uit de woorden die we tot elkaar spreken en de brieven die we elkaar schrijven is ongelofelijk! Daarom schrijf ik graag nu, voor jullie, lezers, over deze vreugde.
Laat ik bij het begin beginnen. Mijn zusje vertelde me over een boek over de heiligen Louis en Zélie. Het overviel me dat hoewel deze heiligen qua cultuur en omstandigheden best wat van mij verschilden, ik enorm door hen werd geïnspireerd. Door hun leven zie je dat het geen ijdel voornemen is om heilig te worden, dat wil zeggen om het geluk waar we als mens voor gemaakt zijn te bereiken. Ze laten me zien hoe twee alledaagse mensen dankzij (en niet ondanks) hun huwelijk heilig zijn geworden. Hier begon ik ook sterk naar te verlangen.
Toen we elkaar leerden kennen, hebben we al snel ook samen hen leren kennen. Immers, nu we elkaar gevonden hadden, groeide ons verlangen om elkaar gelukkig te maken. We realiseerden ons dat de eerste zoete verliefdheid hiervoor tekortschoot, en dat het strijd kost om van elkaar te houden. Om hierin te groeien, hebben we er een gewoonte van gemaakt om op hun voorspraak te bidden.
Wat ik bedoel met de strijd in de liefde wordt goed uitgelegd door de quote onder jouw blog over het schrijven van een brief. Als je deze quote leest, zou je op het eerste gezicht denken dat deze door een foutje onder jouw blog terechtgekomen is. De quote komt namelijk niet uit een brief, het gaat niet over het schrijven van een brief, maar in plaats daarvan staat er
“Let us remember that love lives through sacrifice and is nourished by giving.
Without sacrifice, there is no love.” Maximiliaan Kolbe
Het is heel gemakkelijk te snel over deze woorden heen te lezen. Als je Maximaal Kolbe kent, weet je dat het niet zomaar wat mooie woorden zijn. Vol van hoop, zingend in de barak des doods in Auschwitz, gaf hij zijn leven uit liefde, opdat een vader in leven kon blijven voor zijn gezin.
Net als onze grote broer in de hemel willen we deze woorden steeds weer ‘uitpakken’, dat wil zeggen in ons leven in de praktijk brengen. Niet alleen als we sterven, maar elke dag. Met vallen en opstaan proberen we dat. Ik sta er regelmatig verbaasd van hoe prachtig het is om samen deze ontdekkingstocht aan te gaan. Onze brieven zijn hierin een middel, waardoor we ontdekken wat deze liefde is die onze verliefdheid overstijgt. Het is daarom een erg geschikte quote om jouw blog mee af te sluiten!
Laat ik hier wat concreter over zijn. We zijn allebei erg fanatiek met spelletjes en willen zeker niet van elkaar verliezen. Voor ons betekent liefde dan dat we bij onenigheid over de regels toe willen geven aan de regels van de ander. Of dat als het niet lukt naar elkaar te luisteren, we dat accepteren en hier later rustig op terug komen om het bij te leggen. Of dat we elkaar vergeven wanneer dat nodig is.
En zo hebben we, met de hulp van Gods genade, al talrijke moeilijkheden samen overwonnen. Hoewel ze in onbenulligheid en moeilijkheid best wel van elkaar verschilden, verbinden ze ons met het echtpaar Louis en Zélie, de brieven van Paulus (zie hieronder) en de woorden van Maximiliaan Kolbe.
Hoe is dat voor jullie, lezers van deze blog? Herkennen jullie zowel de strijd als de vreugde van de liefde in jullie relatie met jullie familie, vrienden, en met God? Hoe ‘pakken’ jullie deze woorden van de heilige Maximiliaan uit? Misschien vinden jullie het ook inspirerend om het boek van Hélène Mongin over Louis en Zélie te lezen. In ieder geval zou ik jullie willen aanraden om ook het ‘uitpakken’ eens in de praktijk te brengen op die plekken waar je merkt dat er iets ontbreekt, opdat door een klein offertje uit liefde een grote liefde kan groeien.
[De liefde] verheugt zich niet over onrecht, maar vindt haar vreugde in de waarheid. Alles verdraagt zij, alles geloof zij, alles hoopt zij, alles duldt zij. De liefde vergaat nimmer. 1 Kortintiërs 13: 6-8
De onderstaande afbeelding heeft Jan-Willem gemaakt voor Maria-Teresa.
